Ο σκηνοθέτης, Μάκης Παπαδημητράτος, είχε αρχικά ξεκινήσει την ταινία ως μικρού μήκους. Την έκανε μαζί με τον Αλέξανδρο Παρίση (πρωταγωνιστή στην ταινία). Το σενάριο αφορούσε τον Τσίου που έψαχνε να βρει τη δόση του.

Η ταινία είχε διάρκεια 17 λεπτά. Κάποια στιγμή την είδε ο παραγωγός, Δημήτρης Μακρής, και είπε ότι αυτό πρέπει να γίνει μεγάλου μήκους.

Έτσι κι έγινε, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει το 2005. Μάλιστα, απέσπασε τρία βραβεία (Σεναρίου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη και Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου FIPRESCI) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, αυτό ήρθε από τον ηθοποιό Ερρίκο Λίτση: «Όταν του έδωσα το σενάριο για να το διαβάσει ήταν ακόμη ανώνυμο. Με ρώτησε πώς θα την πω, αλλά δεν είχα σκεφτεί κάτι, μου πρότεινε να την πω Τσίου και το έκανα».

Κάποιος διέρρευσε την ταινία στο internet, πριν προλάβει να προβληθεί στους κινηματογράφους. Αυτό έκανε και καλό και κακό: Η ταινία έγινε αμέσως cult και από χέρι σε χέρι πήγε παντού, την έχουν δει όλοι. Από την άλλη όμως, αυτό κατέστρεψε την πορεία της στους κινηματογράφους, κόβοντας ελάχιστα εισιτήρια.

Σύμφωνα με τον Παπαδημητράτο: «Κυκλοφορεί μια φήμη ότι διέρρευσα μόνος μου την ταινία στο internet. Δεν ισχύει. Ίσα ίσα, έπαθα μεγάλη πλάκα όταν το πήρα χαμπάρι. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έβλεπα ολόκληρη ταινία στα google videos, πριν το youtube. Πάντως, δεν έμαθα ποτέ ποιος την έβγαλε online. Προφανώς στενοχωρέθηκα όταν την είδα οnline. Η ταινία βγήκε στο internet πριν βγει στις αίθουσες, μόνο αυτό σου λέω. Ήταν ένα μικρό σοκ … Ο Τσίου πολιτογραφήθηκε για μένα σαν ιντερνετική ταινία. Κανείς δεν την είδε στο σινεμά. Έκοψε μόνο 3-4 χιλιάδες εισιτήρια»

Στην αρχή της ταινίας, υπάρχει μια σκηνή με τον Τσίου να διαφωνεί με έναν ελεγκτή εισιτηρίων. Το περιστατικό είναι πραγματικό.

Ο Αλέξανδρος Παρίσης με τον ηθοποιό που υποδύεται τον εισπράκτορα δούλευαν στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Γύριζαν από το ΟΑΚΑ με τον ηλεκτρικό και είδαν κάποιο παιδί που ένας ελεγκτής τον ρώτησε αν βάζει τα πόδια του έτσι και στο σπίτι του. Αυτός του απάντησε «Γιατί, εσύ σπίτι σου χτυπάς εισιτήριο;» – και έτσι βγήκε η σκηνή στην ταινία.

Στέλιος. Γνωστός και σαν Στυλιάρης. Φυλακές και τα τιάυτα! Μεγάλη Μαφία!

Η ταινία είχε εξαιρετικά χαμηλό budget, ίσως και να είναι η πιο low budget ταινία μεγάλου μήκους που έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, με κόστος κάτω από 1000 ευρώ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει και περιορισμός στον χρόνο γυρισμάτων.

Ο σκηνοθέτης είχε ζητήσει παραπάνω μέρες, αλλά δεν μπόρεσε να τις έχει. Η λύση ήταν να γίνουν πολλές πρόβες (οι οποίες δεν κοστίζουν) ώστε να περιοριστούν οι πολλαπλές λήψεις.

Μάλιστα, τα γυρίσματα στους εξωτερικούς χώρους έγιναν όντως δεκαπενταύγουστο, ενώ οι υπόλοιπη ταινία τις μέρες γύρω από αυτόν και μέσα στον Ιούνη.

Ο Μάκης Παπαδημητράτος συμμετείχε σε μια τηλεταινία με τον Ρένο Χαραλαμπίδη και τον Γιάννη Ζουγανέλη.

Κάποια στιγμή, σε κάποιο διάλλειμα από τα γυρίσματα, ο Χαραλαμπίδης έγραφε κάποιο σενάριο. Ο Παπαδημητράτος του λέει ότι γράφει ένα δικό του σενάριο, “μια κωμωδία, για ένα πρεζάκι που ψάχνει να βρει τη δόση του”.

Η απάντηση του Χαραλαμπίδη ήταν ότι αυτό δεν είναι κωμωδία. Περάσανε τις επόμενες ώρες με τον γνωστό ηθοποιό να προσπαθεί να πείσει τον Παπαδημητράτο ότι αν προχωρήσει, θα αποτύχει.

Η Μελίνα ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου.

Ο ίδιος ο ηθοποιός δεν ήταν. Παρόλα αυτά σε ένα από τα γυρίσματα στην πλατεία Βάθη υπήρχαν τριγύρω πραγματικοί χρήστες, οι οποίοι μόλις είδαν το συνεργείο αντέδρασαν.

Λίγες μέρες πριν είχε γίνει ρεπορτάζ για κάποιο κανάλι, που είχε δείξει χρήστες στις ειδήσεις. Οι χρήστες λοιπόν όταν είδαν το συνεργείο, αρχικά πίστεψαν ότι είναι πάλι δημοσιογράφοι.

Μόλις ο σκηνοθέτης εξήγησε ότι πρόκειται για ταινία και ότι δεν τραβάει αυτούς, αυτοί κάθισαν πίσω από την κάμερα και παρακολούθησαν το γύρισμα.

Κάποια στιγμή ένας από αυτούς πετάχτηκε και είπε: «φιλαράκι, άμα μου δώσεις ένα εικοσάρικο, θα το κάνω πολύ καλύτερα».

Κι ενώ γυρίζανε τη σκηνή, μπήκε στο πλάνο μια κοπέλα μαζί με έναν ανάπηρο σε καροτσάκι. Το έκανε επίτηδες γιατί ήθελε να παίξει στην ταινία. Τελικά αυτό το πλάνο έμεινε

Ένα από τα γυρίσματα είναι έξω από ένα ψιλικατζίδικο. Απέναντι είναι παρκαρισμένο ένα αμάξι που φαίνεται στο πλάνο.

Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, εμφανίζεται ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου και λέει: «Α θα το πάρω το αμάξι».

Οι συντελεστές του ζήτησαν να μείνει λίγα λεπτά για να τελειώσει το γύρισμα, αλλά αυτός αρνείται. Τελικά για να πειστεί, τον πληρώνουν 50 ευρώ.

Έτσι, ενώ κανένας ηθοποιός δεν πληρώθηκε, ένας τυχαίος περαστικός που έτυχε να αφήσει το αυτοκίνητο του εκεί, πληρώθηκε πενήντα ευρώ.

Ο κόσμος αγάπησε αμέσως την ταινία, δίνοντας της αμέσως το status της “κλασικής”. Κάθε καλοκαίρι έχει άπειρες προβολές, όλοι γνωρίζουν τις ατάκες της, σίγουρα έχεις δει και εσύ έστω και μια σκηνή κάπου.

Οι κριτικοί όμως την έθαψαν, σε βαθμό που ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε αρνητικές κριτικές στα flyer της ταινίας. Συγκεκριμένα, το “Τόσο χαμηλά όσο ποτέ άλλωστε ξανά» αφορά την κριτική του Δανίκα, η οποία μάλιστα είναι αναρτημένη στο site της ταινίας

Τζένη το κοκάκι. Αυτή ρουφάει τα λεφτά του δικηγόρου του μπαμπά σε κόκες. Έχεις κόκα; Έχεις Τζένη!

Μαξ ο γιατρός. Έιχε σκοπό να φέρει τη δόση στον Τσίου αλλά δεν πήγε και πολύ καλά αυτό.

Ο Νώντας ήταν στο ψιλικατζίδικο του Λάκη όταν τα τσιράκια του Στέλιου κάνωντας τον κύκλο να φύγουν, τον τσακώνουν απ’έξω.

Το όνομα της κοπέλα είναι Αγνή η οποία τελικά παντρεύεται στο τέλος με τον Τσίου.

Ο Τσίου έφαγε πακέτο απο τον “Κοκομπόυ” νομίζωντας ότι “το Ρώσικο” ήταν η προέλευση της “ψιλής” αλλά τελικά επρόκειτο για “ψηλή”.

Ο Κούκι και η Κούκι πούλησαν εντέλει πράμα στον Γιάννη απο τα Πατήσια απο το οποίο καβατζώθηκε και ο Τσίου.

Το όνομα της κοπέλα μας φανερώνεται λίγο αργότερα όταν ειπωθεί η φράση “Θα στα στείλω απο εκεί με τη Χαρά”

Ο Γιάννης μόλις μαθαίνει απο τον Τσίου ότι τον παραμύθιασε ο Νώντας για το μεγάλο έρωτα της ζωή του, του εξηγεί ότι η κοπέλα βρίσκεται παντρεμένη στη Λάρισα με τυρέμπορα.

“Κι εγώ δεν είμαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Σαν κι εσένα είμαι κι εγώ.”

– Τσίου, 2005