5 λεπτά ανάγνωσης.
😡Hate. Ελληνιστί μίσος. Ορισμός: εχθρική διάθεση εναντίον ενός ανθρώπου ή κατάστασης.
Διαβάστε επίσης: Τι μαγαζί ανοίγει ο κάθε μεταλλάς ανάλογα με το είδος μέταλ που γουστάρει;
🥰Δώστε μου ένα λεπτό παρακαλώ να σας πω μια ιστορία μίσους. Σκάει μια μέρα ο ντράμερ μιας παλιάς μου μπάντας, ο Αρίστος, και μου τρίβει στη μούρη, αντιγραμμένο CD ο γύφτος, το Results May Vary των Limp Bizkit, ως την διαγαλαξιακή δισκάρα της χιλιετίας. Η αφορμή ήταν μια κουβέντα περί nu-metal την προηγούμενη μέρα και το γεγονός ότι εγώ πρέπει να “ανοίξω τα αυτιά μου και να ακούσω καινούρια πραματα” 🥱. Εγώ το 2003 έλιωνα St. Anger και Dance of Death οπότε δεν είχα χρόνο για μ@λ@κίες. Είμαι μεγάλος φαν Wes Borland (ο κιθαρίστας των Limp Bizkit) αλλά εκείνη τη μέρα μίσησα μετά την ακρόαση του Results May Vary και τον τυροπιτόδισκο και τον Αρίστο. Ο Αρίστος πήρε το πουλί γιατί όπως αποδείχθηκε ήταν κουφός και του άξιζε το Lulu και η αξονική έδειξε μετά ότι στο παχύ του έντερο υπήρχε ένα άγνωστο στρόγυλλο αντικείμενο.😏📀🍑
🤔🤔Μιλώντας για το Forbidden των Black Sabbath τώρα, αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω το χέιτ λοιπόν. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει σαμπαθικός φαν που να το άκουσε και να ήθελε να το βάλει στον απορροφητήρα κάποιου Αρίστου επειδή απλά του το πρότεινε. Οκ οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες, οι Black Sabbath είχαν γίνει λίγο μπουρδέλο μετά τον Ozzy όσο αφορά τα μεταγραφικά και εντέλει αυτός που ανέκαθεν κουβαλούσε ήταν ο μπαμπάς μας, Tony Iommi. Το αναφέρω αυτό γιατί και το Forbidden είχε μόνο τον Tony Iommi απο την αρχική σύνθεση, δημιουργήθηκε με σκοπό να ξεμπερδέψουν απο τη δισκογραφική και το πλάνο περιλάμβανε να πουλάρουν σιγά σιγά τον Tony Martin(γεμίσαμε Τόνιδες) καθώς άρχιζαν και οι μουλοχτές συζητήσεις περί reunion με Ozzy. 🦇
📀Στα τυπικά τώρα, ο δίσκος κυκλοφόρησε 5 Ιουνίου 1995, η παραγωγή έγινε απο τον Ernie C των Body Count (κίνηση balls of steel), συμμετέχει ο Ice-T (επίσης κίνηση balls of steel), τον γράψανε σε 10 μέρες(τεράστια balls of steel) και έφτασε ως το #6 στα UK Rock & Metal Albums Chart. Επίσης Rap Sabbath; Που υπογράφω. Κρίμα που δεν έγινε κανα ολοκληρωμένο Run DMC/Sabbath Fusion να ψάχνουμε όλοι που πήγε η μπάλα και να τρίβαμε το δίσκο στη μούρη του Dred Furst.🤡
😇😇Να μη σας λέω μ@λ@κίες η σχέση μου με την εποχή Martin είναι στην καλύτερη περίπτωση επιφανειακή οπότε έβαλα στο καπάκι το Headless Cross, που θεωρείται ο καλύτερος δίσκος της περιόδου Tony Martin, να δω τι παραπάνω έχει πχια και κατάλαβα αμέσως μέσα στην ψυχή μου γιατί ο χατζημεταλλάς είναι χατζημεταλλάς(μεταξύ άλλων). Οικειότητα. Η παραγωγή μου θύμισε αυτή του Somewhere in Time με όλα αυτά τα βάθια, τα εφέ και τα πλήκτρα και τη μπάντα να ακούγεται λες και είναι σε κάποια τεράστια εκκλησία, ο μπαμπάς Iommi γράφει πιασάρικα ρεμπετονταλκάδικα ριφς που αγαπάμε και o Tony Martin στο πρώτο μισό του δίσκου ακούγεται σαν τον Dio. Στο Forbidden όμως φαίνεται ότι τον αφήσανε ήσυχο να τραγουδήσει όπως θέλει και, αν με ρωτάτε, το phrasing του Tony στο Forbidden ήταν απο τα 2-3 πράματα που άκουγα με πολύ προσοχή γιατί το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Αντιθέτως στο Headless Cross ένιωθα ότι τραγουδούσε για να τον γουστάρει ο μέσος μεταλλάς. Συνοψίζοντας τη σύγκριση τους θα έλεγα ότι το Headless Cross ήταν το γνωστό παραδοσιακό και αγαπητό τσίζμπεργκερ απο τα Goody’s και το Forbidden ήταν μέτρια ψημένο μπιφτέκι με potato bun και σως αβοκάντο που να είναι και λίγο καυτερή. Για πραγματικούς άντρες δηλαδή! Πολύ πιθανόν θα φάω εγώ το χέιτ στο τέλος με αυτόν τον παραλληλισμό αλλά δεν πειράζει χαλάλι σας γιατί στην ανάρτηση του Final Frontier γράφτηκαν σεμιναριακά σχόλια απο μέρους σας.🤗🤗
Διαβάστε επίσης: Black Sabbath: Master of Reality η αλλιώς “Θέλεις να κάνουμε stoner μπάντα;”
🎸🎼Όπως είπα και πριν, Tony Iommi ο μπαμπάς μας ο οποίος έγραφε metalcore riffs πριν το metalcore. Δείγμα θα βρείτε στο ριφ κάπου στη μέση του Shaking of the Chains. Επισής επειδή είναι αυτός που είναι, το κλασικό, doomαργόσυρτο σαν τη μαύρη ψυχή μου σαμπαθικό ύφος, παραμένει στο δίσκο απλά έχει πάει για brunch και πίνει χυμό goji berry ανα διαστήματα. Επιπλέον ο δίσκος είναι λίγο πιο ατμοσφαιρικός και ο λιγότερο χατζημεταλλάδικος σε σχέση με τους υπόλοιπους του Martin και η παραγωγή του είναι λίγο πιο ξερή κάτι που από οτι διάβασα δυσαρέστησε και τον ίδιο τον Iommi αλλά τι να κάνουμε; Και εγώ ξενέρωσα όταν σταμάτησε το Samurai Pizza Cats αλλά συνεχίζω τη ζωή μου με Sailor Moon.😉
🦄Αν η μπάντα σε μια ιδιαίτερα ασταθή περίοδο βγάζει τέτοιους δίσκους τότε πείτε μου σε ποιόν πουλάω την ψυχή μου για να κάνω το ίδιο. Τα τραγούδια μπορεί να μην είναι classics ή τίποτε υπερκομματάρες ξερογό αλλά μόνο που σπάνε την κλασική φόρμα τραγουδιών και αποφεύγουν το skip παίρνουν απο μένα ένα αυτοκολλητάκι με αστεράκι! Επίσης το Can’t Close Enough είναι η απόδειξη ότι το Forbidden σώθηκε απο τα τάρταρα όχι μόνο απο την προσπάθεια του Iommi αλλά και απο την ερμηνεία του Martin. Τελειώνοντας μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για την περίοδο που το grunge και το false metal ήταν στα πάνω τους και επηρέασαν την κατάσταση και δεν βοήθησαν ιδιαίτερα την ήδη ασταθή κατ…πφφτ τι κάθομαι και ψάχνω έξυπνες λέξεις; Μπουρδέλο οι Sabbath στα 90s. 😅😅
🙃Αν η μαμά σου τηγάνιζε πατάτες κάθε μέρα και δε σου έβαλε ποτέ να φας λίγο κοντοσούβλι γιατί έβλεπες το λίπος και έλεγες “ίου”, όχι δε θα σου αρέσει το Forbidden και θα πεθάνεις μόνος στη ζωή γιατί η μισή γεύση είναι στο λίπος. Αλλά αν που και που πας και σε κάποιο καινούριο μαγαζί να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό νομίζω δε θα σε απογοητεύσει. Οκ μπορεί να μην ξαναπάς στο ίδιο μαγαζί αλλά τουλάχιστον θα περάσεις καλά και δε θα κλάψεις τα λεφτά σου!🙃
🍻Σήμερα η φάση σηκώνει λουκάνικο χωριάτικο με μπυρίτσα αντί για τσίπουρο. Τι λέτε και εσείς;🍻
