4 λεπτά ανάγνωσης.
😁Για να εξηγήσω και λίγο καλύτερα τον τίτλο του άρθρου, το The Ultra-Violence, που αποτελεί τον πρώτο δίσκο των Death Angel, ξεκινάει με το κομμάτι Thrashers. Με τη μία στο θέμα. Μου αρέσουν αυτά στις σχέσεις μου. Δεν έχω χρόνο για συζητήσεις κομμωτηρίου και για το τι καιρό θα κάνει αύριο. Τον καιρό τον βλέπω και στο κινητό και κομμωτήριο δεν πάω γιατί δεν έχω πια μαλλιά για περμανάντ! Συνεχίζουμε το ταξίδι λοιπόν στις πιο υποτιμημένες μπάντες που εσείς διαλέξατε με επόμενη στάση τους Death Angel. Στο δια ταύτα λοιπόν.
Διαβάστε επίσης: Dead Kennedys – Plastic Surgery Disasters ή πως χώνεις ανελέητα like a boss.
🛴Ξαναπαίρνουμε το ηλεκτρικό πατίνι μας, το μοντάρουμε με ιντερκούλερ και μια Sebring και ρωτώντας πάμε στην πόλη Ντάλι Σίτυ της Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Στην πόλη αυτή θα γίνουμε μάρτυρες πως παράγεται γηπεδόξυλο σε ερασιτεχνικό ματς για προαγωγή στην Δ’ Εθνική. Ξέρετε σε εκείνα τα ματς που δεν υπάρχουν κερκίδες και οι φίλαθλοι είναι επικίνδυνα κοντά στους επόπτες γραμμών και στο διαιτητή και τα ρουθούνια ανοίγουν σαν μπύρες μετά απο το τέλος της εξεταστικής στα πανεπιστήμια. Και το καλύτερο δε σας το είπα. Το The Ultra-Violence ηχογραφήθηκε σε μόλις τρεις μέρες.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε 23 Απριλίου 1987 μέσω της Enigma Records, ηχογραφήθηκε στα Banquet Sound Studios της Σάντα Ρόζα ενώ η μίξη έγινε στα George Tobin Studios του γνωστού Χόλιγουντ.
45 λεπτά απο ατόφιο thrash, ποστόξυλο, βρωμόξυλο, καράτε, μάι τάι και τσόκαρο μάνας όπου την παραγωγή ανέλαβε η μπάντα μαζί με τον Davy Vain απο την Glam Metal μπάντα των Vain.
Θράσερ φακτ #1: Η μπάντα δημιουργήθηκε απο αμερικανοφιλιπινέζους φίλους και ξαδέρφια όπου ο νεαρότερος που ήταν ο ντράμερ Andy Galeon, ήταν 14 χρονών όταν ηχογράφησε και ο λιγότερο νεαρότερος ήταν ο 19χρονος ρυθμικοκιθαροτέτοιος Gus Pepa. Εσύ στα 14 τι έκανες; Τον έπαιζες με Βίνα Ασίκη; Καλά έκανες!
Το The Ultra-Violence ήταν εμπορικά ένα ονειρικό ντεμπούτο με 40,000 πωλήσεις τους πρώτους 4 μήνες. Ένα ντεμπούτο στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το ομώνυμο ινστουμένταλ κομμάτι που δημιουργήθηκε κάπως έτσι: Ενώ οι υπόλοιποι παίζανε Double Dragon στο ATARI, ο Gus Pepa έκοβε κύκλους στο δωμάτιο ανήσυχος και μονολογούσε “Λοιπόν μλκς, πρέπει να δείξουμε στον κόσμο πόσο σκληροί και τεχνικαράδες είμαστε. Δε γίνεται αυτά τα τσουτσέκια οι Metallica να το παίζουν ιστορία μου αμαρτία μου με το Orion.” “Μα ρε σύ Pepa”, του απαντάνε οι άλλοι προβληματισμένοι “Εμείς δεν έχουμε Κλιφ και Χάμετ”. Ο Pepa όμως πήρε κουράγιο απο την υπέρτατη ιστορία εκδίκησης που λέγεται Megadeth και είπε “Mega, mega, MEGA, MEGADETH! Χωωωωωωωω!” Αφου οι άλλοι τον κοιτούσαν σαν χάνοι τους είπε “Μην με κοιτάτε σαν κεφτέδες! Πάμε, ευκαιρία είναι τώρα που ο Mark πήγε κρυφά στο σπίτι της Μαιρούλας”.Θράσερ φακτ #2: Το δεύτερο ντέμο της μπάντας, Kill as One, ήταν αυτό που έκανε την Enigma Records να πει “Αυτό δέρνει πιο πολύ απο τον πλάστη της γιαγιάς μου όταν ξεχνάω να ταϊσω τις κότες”. Μαντέψτε ποιός έκανε την παραγωγή. Παίζει lead κιθάρα σε μια μπάντα που κυκλοφόρησε τα ψυχολογικά της σε DVD. Αν το βρήκατε γράψτε το στα σχόλια.
Ενώ ο δίσκος ζέχνει Bay Area thrash φάση Metallica και Exodus, κομμάτια σαν το Mistress of Pain και Final Death έχουν μερικές ηλιαχτίδες απο Mercyful Fate, ιδίως στα φωνητικά.Θράσερ φακτ #3: Το κομμάτι I.P.F.S. που κλείνει το δίσκο είναι, σύμφωνα με τον τραγουδιστή Mark Osegueda, τα αρχικά της φράσης Intense Puke Feeling Syndrome. Δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ αν ήταν σοβαρός τίτλος ή αν το βάλανε για χαβαλέ.
Ακούστε λίγο να σας πω κάτι και αφήστε το να ποτίσει καλά στο μυαλό σας. Η παρέα των Mark Osegueda, Rob Cavestany, Gus Pepa, Dennis Pepa, Andy Galeon είχε το 1987 άρθοισμα ηλικίας μικρότερο απο 80 και έχουν παίξει στο ντεμπούτο τους παπάδες, παπαδιές, την Άρτα, τα Γιάννενα, το Χριστούλη τους και την Παναγίτσα τους!! Βγάλτε για λίγο το όνομα Death Angel απο το εξώφυλλο και βάλτε όποιο άλλο θέλετε απο τους Big 4. Θα ακούγαμε τώρα το Thrashers στο ΟΑΚΑ αντί για το νερόβραστο Seek & Destroy;
Οκ υπερβάλλω…Ε; Λίγο! Όχι ότι το The Ultra-Violence έχει να ζηλέψει κάτι απο το Kill ’em All σαν ντεμπούτο, απλώς το timing κυκλοφορίας του Kill ’em All και το γεγονός ότι οι συνθέσεις του έχουν πιο πολλά εμπορικά στοιχεία όπως hooks και καλό storytelling, έριξε στη σκιά του κυκλοφορίες σαν το The Ultra-Violence. Επίσης μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για το 1987 όπου έχουν κυκλοφορήσει ήδη αρκετά διαχρονικά πιτσοδισκάκια.
Είναι σαν να λες κορυφαίο φαγητό τα γεμιστά(που είναι) αλλά όταν τα βάλεις δίπλα στα μακαρόνια με κιμά που μεγάλωσες……να κάτι τέτοιες μ@λ@κίες γράφω και στο τέλος δε μιλάμε για μουσική!!! 
