7 λεπτά ανάγνωσης.
✨🙃Μετά την ιστορία με τον Lars Ulrich σκέφτηκα “Ποιά άλλη παρεξηγημένη ψυχή υπάρχει εκεί έξω;” και δεν άργησε το μυαλό μου να σκεφτεί τον Janick Gers των Iron Maiden, ή αλλιώς τον Γιαννίκο της καρδιάς μας. Ο Γιαννίκος λοιπόν τρώει χέιτ ίσως επειδή απλά υπάρχει και ο κόσμος βλέπει έναν τύπο να κάνει πιρουέτες στη σκηνή με φήμες να λένε ότι δεν του έχουν καν συνδέσει την κιθάρα. Είμαστε εδώ για μία ακόμα φορά λοιπόν για να ρίξουμε λίγο φως και γνώση όσο αφορά τον συμπαθέστατο μισό Άγγλο, μισό Πολωνό, Janick Gers των παντελώς άγνωστων Iron Maiden, μπας και ηρεμήσουν λίγο τα τσιτσία σας και πιούμε μπύρα.
Διαβάστε επίσης: Powerslave – Iron Maiden a.k.a. Πάουερσλεβ.
🐵Αρχικά να πούμε ότι προφέρεται “Γιάνικ” και όχι “Τζάνικ”, ασέβαστοι μπαμπουίνοι!😊
🎸O Γιαννίκος είναι γεννημένος 27 Ιανουαρίου 1957 στο Hartlepool της Αγγλία απο μητέρα Αγγλίδα και απο πατέρα Πολωνό, παλαίμαχο του ναυτικού στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αγόρασε την πρώτη του κιθάρα απο το Złotów σε ηλικία 13 χρονών, ανακάλυψε ότι ο πλανήτης χάρισε στο σύμπαν τον Richie Blackmore και ο μικρός Janick αποφάσισε ότι αν γίνει έστω 10% καλός όσο ο παιδικός του ήρωας, θα πεθάνει ευτυχισμένος και δε θα τριγκάρει όταν ο Μήτσος απο τη Μυτιλήνη τον αποκαλεί κατσίκι που δεν ξέρει να παίξει ούτε το Smoke on The Water.
🥰Σε ηλικία 18 χρονών ο Γιαννίκος είχε δημιουργήσει τους White Spirit και κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο του 5 χρόνια μετά το 1980. Αυτό φαίνεται ήταν αρκετό για να κερδίσει την προσοχή του Ian Gillan και να αποτελέσει κιθαρίστας του για τις χρονιές 1981-1982. Στο χωριό μου όταν ο Ian Gillan σε φωνάζει στη μπάντα του συμπεραίνουμε ότι μάλλον κάτι κάνεις καλά.
😕Tην περίοδο μετά το τέλος της περιοδείας για το Seventh Son… οι Iron Maiden ήταν πρακτικά σκορπιοχώρι και οι μισοί λέγανε “Οκ παιδιά φτάνουν τα πλήκτρα και τα επικά εφέ, ήρθε η ώρα για αγνό, ωμό και ορθόδοξο μέτσολ” και οι άλλοι μισοί λέγανε “Αυτά είναι για ατάλαντους πανκάδες. Πρέπει να πειραματιστούμε περισσότερο με τσία και αβοκάντο”. Μεταξύ των δεύτερων μισών ήταν και ο Adrian Smith ο οποίος μόλις πήρε γραμμή τι φάση παίζει με το No Prayer for The Dying κατευθύνθηκε προς την πόρτα τραγουδώντας “Απαπαπα εγώ δεν κάνω τέτοια πράματα” και πήρε το πουλί. Ο Γιαννίκος λοιπόν που έπαιξε στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Bruce Dickinson, Tattooed Millionaire, και τον ήξερε και χρόνια, προτάθηκε απο τον Βρασίδα για να αντικαταστήσει τον Smith. Επειδή ο Γιαννίκος δεν είναι κανένας τενεκές ξεγάνωτος, ήξερε ποιανού κενό έπρεπε να καλύψει, και εμφανίστηκε στην πρόβα αρκετά αγχωμένος.
🤓🤓Ο Janick λοιπόν έπαιξε ότι να ‘ναι στην audition αλλά κέρδισε τη μπάντα με την ενέργεια του και με το στυλ παιξίματος του. Σε μια ομολογουμένως δύσκολη και γεμάτη εντάσεις περίοδο (λίγο πριν φύγει και η ντίβα μας) ο Γιαννίκος ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η μπάντα. Ένας τύπος που ξέρει να παίζει και να γράφει καλά κομμάτια και τρέχει σαν το κατσίκι πάνω στη σκηνή βγάζοντας ενέργεια και πάθος χωρίς να είναι μουρτζούφλης και βαρετός. Καλός και διαχρονικός ο Αντρίκος ο Σμιθ αλλά ρε μλκς μου, φτάνει με τις ταστιέρες σας εσείς οι κιθαρίσται…Εγώ πλήρωσα να σας δω όχι οι χορδές σας!!!
Διαβάστε επίσης: Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του να είσαι μονομεϊντενάς
🎸🎼Μερικές απο τις πιο σημαντικές συνεισφορές του Γιαννίκου, που όλοι σκίζουμε τα σουτιέν μας και παρακαλάμε να κόψουν οι μέιντεν τον μαϊντανο και να τα παίξουνε ζωντανά, είναι τα Be Quick or Be Dead, Dream of Mirrors, Man on the Edge, Montségur και Wasting Love. Όσο αφορά το τεχνικό κομμάτι της κιθάρας ο Γιαννίκος δεν είναι ότι παίζει τίποτε καραπαππάδες, αλλά θέλω να σηκώσουμε χέρι όσοι έχουμε καταφέρει να παίξουμε σωστά το riff πριν το σόλο του Man on the Edge, χωρίς να μας πέσει η πένα και χωρίς να ακουγόμαστε σαν τον 18 μηνών ανηψιό μου που προσπαθεί να βάλει τον κύβο στο τρίγωνο άνοιγμα του κουτιού. Επίσης πολλές απο τις μελωδίες που τραγουδάς στο μπάνιο σου και χαίρεσαι, είναι ιδέες του Γιαννίκου πχ. The Aftermath, Como Estais Amigos, Dance of Death, Blood Brothers, αναφέρω έτσι μερικές για να βρίσκονται.
💃🕺Και πάμε λίγο σε αυτό που μάλλον ενοχλεί τους περισσότερους. Το show του Γιαννίκου του Γκερς. Οκ καταλάβαμε. Τον βροντάντε με Dickinson και με τον badass αρχηγό ο οποίος δεν αφήνει στίχο που να μην τραγουδάει και το πρόσωπο του είναι μόνιμα έτοιμο για τσαμπουκάδες. Μετά τι έχεις; Έχεις Δαβιδάκο που χαμογελάει όλη την ώρα λες και παίζει στα ζουζούνια και τον Αντρίκο που η φάτσα του έχει μόνιμα ζωγραφισμένο το “Έκανα μλκία και έφαγα δύπιτο γύρο με τζατζίκι πριν το live”. Ο Γιαννίκος εκτός απο του ότι έχει show που είναι πιο αναγνωρίσιμο και απο μυρωδιά μπρόκολου 4χμ πριν φτάσεις σπίτι, σέβεται τον ακροατή και είναι απο αυτούς που σε κοιτάει στα μάτια περισσότερη ώρα απο ότι κοιτάει που πατάει ή τι παίζει στην ταστιέρα; Δεν ξέρω για τα χωριά σας πάντως στο δικό μου αυτό το λέμε “Σέβομαι αυτόν που πλήρωσε και κουβαλήθηκε να με δει και του αφιερώνω χρόνο αντι να κοιτάω τον κώλο της τραγουδίστριας”. Και μην ακούσω τίποτα χωρατά “Μα δεν παίζει και κάνει λάθη”. Μια χαρά παίζει και κάνει όσα λάθη έκανες και εσύ όσο κοιτούσες την ταστιέρα σου αντι να στέλνεις φιλάκια και χαμόγελα στη Μαιρούλα. Μπουμπούνα!!
👌👌👌Τέλος ο Γιαννίκος είναι αυτό που λέμε “και γαμώ τα παιδια”. Είναι ο άνθρωπος (αυτός και ο Nicko) που θα θελήσεις να πιείς μπύρες μαζί του, αν είχες να διαλέξεις μόνο έναν εκ των μέιντεν. Όταν ο Adrian Smith αποφάσισε να επιστρέψει, ο Γιαννίκος που είναι ψυχούλα και ένιωθε ποιος είναι ο Smith και η συνεισφορά του, είπε στους άλλους “Παιδιά άι μπλάντι λοβ γιου, πάω για τσίπουρα και τα λέμε στο καφενείο” αλλά ο Steve Harris του έβαλε τρικλοποδιά και του είπε να κάτσει στα αβγά του. Αν ο Γιαννίκος είναι θεμιτό να βρίσκεται στους Iron Maiden επι 35 συναπτά έτη, υπο την έγκριση κιόλας του Αρχηγού, τότε περισσεύουν τα σχόλια περι πιρουέτας και μηρυκαστικών απο τον ξεκάθαρα χρήσιμο στην ανθρωπότητα, Keyboard Warrior – Τάκη απο την Αλεξανδρούπολη.
📖Στόρυ τάιμ: Παρόλο που ούρλιαζα μια ζωή τους στίχους των Aces High και Flight of Icarus, καμία απο τις κυκλοφορίες πριν τον Γιαννίκο δεν με ωθούσε να σηκώσω την κιθάρα και να μελετήσω, περισσότερο απο τη δουλειά του Janick Gers στα Bring me your Daughter και Man on The Edge. Ένιωθα ότι αν μάθω να τα παίζω αυτά, ολοκληρώθηκα σαν κιθαρίστας. Τελικά ολοκληρώθηκα σαν κιθαρίστας αλλά μετά γύρισα το κεφάλι μου και είδα το Tornado of Souls να μου κλείνει το μάτι, όσο εγώ σφύριζα αδιάφορα στο δρόμο για την ταβέρνα, ακούγοντας Lake of Tears.
🤔🤔Εδώ πρέπει λίγο να καταλάβουμε ότι κράζοντας τον Γιαννίκο είναι σαν να κράζεις έμμεσα και τον Στεφανάκο για την επιλογή του. Τις μέρες που ήταν να πάρουν μια απόφαση, ο αρχηγός έκανε μια απο τις πιο 400 IQ σκέψεις που έχει κάνει καλλιτέχνης. Όταν ο Γιαννίκος του έλεγε “Ρε μλκ Στέφανε, τι δουλειά έχω εγώ μαζί με τον Adrian Smith; Δεν το αξίζω. Άσε που κάποιος πρέπει να προσέχει και τις κότες στο χωριό”. Ο Steve Harris σαν σωστός μπιγκ μπος απαντάει αποστομωτικά: “Κοίτα Γιαννίκο. Αν φύγεις, επιστρέφουμε στα του Seventh Son. Βαρέθηκα πλήκτρα και φολσιές. Αν μείνεις και δεν έρθει ο Adrian, πάμε πίσω στο Fear of The Dark που η φάση θα μου θυμίζει την ανελέητη κλάψα του Βρασίδα. Αν όμως επιστρέψουν τα παιδιά και μείνεις και εσύ, τότε θα μιλάμε για κάτι καινούριο”.
😁🙃😁Έτσι και έγινε. Αφου φιληθήκαν και αγκαλιάστηκαν και σκούπισαν τα δάκρυα τους με τις επικές μαλλούρες τους, πήγαν ταβέρνα να βρούνε τους υπόλοιπους τέσσερις και παρήγγειλαν το βάρος τους σε κοντοσούβλι. Η εξάδα των Iron Maiden του 1999 αποτέλεσε ένα απο τα πιο σταθερά line-up στο μέταλ, αντέχοντας 25 ολόκληρα χρόνια, όχι επειδή χάλασε λόγω των στραβωμένων μουτσούνων τους, αλλά επειδή ο μεγάλος Nicko McBrain είπε “Παιδιά sorry αλλά ο γιατρός είπε κομμένο το κοντοσούβλι. Μόνο καφενείο, ελληνικό σκέτο και τάβλι πια”.
Υ.Γ. Μόνο και μόνο που δεν είναι 100% λέσι άγγλος ο Γιαννίκος αλλά είναι μισός μπρατάνι, έπρεπε να λήξει το άρθρο εκεί!! 😁😁
