5 λεπτά ανάγνωσης.
❄☃Ήταν Γενάρης του 1984. Ενα τσουχτερό πρωϊνό στην Αρίστη, στα Ζαγοροχώρια Ιωαννίνων, ο Βραδίσας, ο Στεφανάκος, ο Δαβίδ, ο Αντρίκος και ο Νικόλας απολαμβάνανε τον ελληνικό καφέ τους δίπλα στο τζάκι, μαζί με γαλατόπιτα και γλυκό του κουταλιού σμέουρο. Η πεντάδα αυτή είναι γνωστή στον κόσμο και ως “Σιδηρά Παρθένος” και είχε μόλις ξανασμίξει, μετά απο ένα μεγάλο διάλειμμα που αποφασίσανε να κάνουν, μόλις τελειώσανε την περιοδεία του πρόσφατου δίσκου “Κομμάτι του Νου”.
Διαβάστε επίσης: O Janick Gers, ένα κατσίκι και ο Χατζημεταλλάς μπαίνουν σε ένα μπαρ.
🌪Και ενώ ο δυνατός αέρας έκανε τα παντζούρια να κροταλίζουν, πήρε το λόγο ο Στεφανάκος και είπε:
Σ: Λοιπόν μλκες. Γ@μάνε τα Ζαγοροχώρια αλλά μαζευτήκαμε εδώ για να δούμε τι θα κάνουμε με τον επόμενο δίσκο μας. Το “Κομμάτι του Νου” πήγε θεσπέσια, ο Νικόλας δεν άφηνε πολύ βρωμερές στο τουρ μπας και το γεγονός ότι ακόμα μιλιόμαστε σημαίνει ότι αυτή η σύνθεση μπορεί να συνεχίσει με επιτυχία. Ακούω λοιπόν ιδέες.
Β: Το ‘χω Στεφανάκο. Ο σπιτονοικοκύρης ο μπαρμπα Μήτσος έχει ένα τσίπουρο θα σου φύγει το κλαπέτο. Θα τσούξω 3-4 καραφάκια και θα σου γράψω στιχάρες στο πι και φι. Ξέρεις εγώ κάνω πάντα εικόνα ότι τραγουδάω και με το τσίπουρο αυτό θα τριπάρω τον κώλο μου. Συνεχίστε εσείς πάω εγώ να το φέρω.
Σ: Ήδη νιώθω ότι δε θα πάει καλά αυτό αλλά θα σε εμπιστευτώ. Μην το παρακάνεις όμως γιατί μόνο εσύ και ο Αντρίκος έχετε δίπλωμα. Δεν μπορώ να φέρω ελικόπτερο εδώ με αυτόν τον καιρό.
Δ: Παιδιά να θυμίσω ότι δεν έχουμε τίποτα στα σκαριά έτσι; Σκόρπιες ιδέες μόνο. Πότε είπαμε θέλετε να κυκλοφορήσετε το δίσκο;
Διαβάστε επίσης: Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του να είσαι μονομεϊντενάς
Σ: Μέχρι το φθινόπωρο πρέπει να έχει κυκλοφορήσει γιατί μετά βγαίνουμε πάλι στο δρόμο μάγκες. Α, και που είστε….εγώ δεν ξανακοιμάμαι με Βρασίδα στο ξενοδοχείο. Όταν ροχαλίζει νομίζω ακούω Venom.
B: Αίντε βρε παπάρη, χάρη σου κάνω να ξέρεις, που σε καταδέχομαι.
Σ: Άντε καλά. Λοιπόν μάγκες πάμε λίγο να βάλουμε μερικές ιδέες κάτω. Έχω καταπληκτική ιδέα για πρώτο κομμάτι. Θα το πούμε κάτι σαν “Με αεροπλάνα και βαπόρια” μόνο που εμείς αντι της προσφυγιάς, θα μιλάμε για το 2ο Παγκόσμιο και πως ρίξαμε επικό πουλί στους Γερμανούς με τα αεροπλάνα μας.
Α: Ήδη ανατριχιάζω φίλε…Σου έχω και το δέυτερο. Θυμάσαι όταν την πρωτοχρονιά ήρθε ο Βρασίδας 2 λεπτά πριν την αλλαγή και μετά σηκώθηκε και έφυγε, ντεμέκ για να βρει τη Μαιρούλα; Επειδή εκνευρίστηκα πήγα σπίτι μετά και έγραψα κλεμένο ριφ για σπάσιμο. Θα το πούμε Δώδεκα Παρά και αντί για “Θέλω σαν τρελός να ρθεις κοντά μου” εμείς θα λέμε για τα σκυλιά του πολέμου. Ο Βρασίδας έχει ήδη γράψει στίχους.
Σ: Οκ το δέχομαι. Πάμε θέλουμε και άλλα.
Β: Σας το είπα ότι αυτό το τσίπουρο γαμάει. Έχω κομματάρα. Θα το πούμε “Η λάμψη της λεπίδας”. Θα είναι ένας μαν με κατάνα και θα ευνουχίζει φολσάδες.
Σ: Πάλι Manowar άκουγες;
Β: Όχι τα λέγαμε απλά το καλοκαίρι με τον Eric και εκεί που ήμασταν παραλία και ψήναμε συναγρίδες, βγάζει ένα μεσαιωνικό σπαθί και κόβει τα @@ απο έναν τύπο που φορούσε μπλουζάκι Mötley Crüe και πήρα έμπνευση.
Σ: Τζίζους Κράιστ. Οκ πάμε παρακάτω. Έβλεπα που λέτε τις προάλλες το “The Duellists” του Riley Scott και μου ήρθε καταπληκτική ριφάρα στο μπάσο. Θα πάθετε ζημιά μάγκες.
Α: Αν είναι εκείνο που σε είδα να παίζεις στο καμαρίνι ψήνω τέρμα για επικές δισολίες.
Δ: Ρε συ, μήπως να σταματήσουμε τις δισολίες; Γινόματε γραφικοί, νο;
Α: Γραφική είναι η μάπα σου Δαβιδάκο. Θα κλέψουμε λίγο Phantom of The Opera και θα γ@μήσει. A, και τώρα που είπες για ταινίες. Βρασίδα θυμάσαι το “The Prisoner”; Ήταν η σειρά που βλέπαμε και άρπαξες την όλη πίτσα για πάρτη σου, και μετά σε κλώτσησα στα @@ και σου έδωσα μια οκτάβα έξτρα εύρος φωνής.
Β: Γκουχ, γκουχ.
Α: Κατάλαβα. Λοιπόν Στεφανάκο θα γράψουμε ένα κομμάτι θα το πούμε “Πίσω στο χωριό” και θα το βασίσουμε σε εκείνη τη σειρά. Επιπλέον θα είναι προφητικό γιατί τώρα ο κόσμος φεύγει για τις πόλεις και να το θυμηθείς, το 2025, όλοι θα θέλουν να γυρίσουν στα χωριά.
Β: Μλκεεεεεες, σας έχω το τέλειο τραγούδι. Ακούστε στίχο. Τελ μι γουάι άι χεβ του μπι ε πάουερσλεβ. Μη σου πω είμαι οριακά να το βάλουμε και όνομα δίσκου. Τόση ώρα που μιλάτε εσείς, εγώ έκανα εικόνα πυραμίδες, Αίγυπτο, παστουρμά και κάμηλους. Θα βάλουμε και αυτόν τον τελειωμένο τον Derek Riggs να το σχεδιάσει για εξώφυλλο και θα του πούμε να βάλει και Ίστερ Εγκς;
Ν: Ίστερ τι;
Β: Ίστερ εγκς ρε μλκα Νικόλα. Δεν έπαιζες ATARI όταν ήσουν μικρός; Ε, για αυτό θα μείνεις μόνος στη ζωή. Στην ATARI επειδή ήταν γαμώσπιτοι δεν δίνανε κρέντιτς στους προγραμματιστές και αυτοί κρύβανε μυστικά στο παιχνίδι για να τα βρούνε οι παίχτες ώστε να δούνε ποιός έφτιαξε το παιχνίδι. Αλλά είσαι νουμπάς εσύ, τι να λέμε τώρα. Παίζεις σκάκι με τον εαυτό σου και χάνεις.
Σ: Οκ φτάνει μας τα ζάλισες Βρασίδα. Λοιπόν με ένα τραγούδι ακόμα καλά είμαστε. Με 39 λεπτά όμως δε γ@μησε κανείς. Σκέφτηκα να κάνουμε ένα μεγαλούτσικο.
Δ: Τι έχεις κατα νου;
Σ: Ε, να μωρέ…ένα τόσο δα….θα είναι λιγότερο απο 15 λεπτά….
Δ: Δηλαδή;
Σ: 13:45 το πολύ μάγκες, το υπόσχομαι!
Β: Και πως θα γράψω εγώ ρε ηλίθιε στίχους για όλο αυτό; Και άντε και ας πούμε ότι έγραψα. Πως θα τους μάθω; Θα αλλάζω σελίδα σαν μλκας;
Σ: Σου έχω λύση. Θα κολλήσουμε τις σελίδες και θα τις κρεμάσουμε απο το ταβάνι, θα βάλουμε και μια σκαλίτσα και έγινες. Επίσης μη σκάτε θα είναι μια παραλλαγή του ποιήματος του Samuel Taylor Coleridge. Θα δώσει κανα δυο κλωτσιές ο Αντρίκος στον Βρασίδα για έξτρα οπερετικά φωνητικά και θα βγει νεράκι. Θα παρακαλάνε όλοι να το παίξουμε λάιβ.
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα ο μπαρμπα Μήτσος κουβαλώντας ένα καλάθι μανιτάρια και λέει:
Μ: Παλικάρια μου όλα καλά; Σας μάζεψα λίγα μανιτάρια. Επίσης έξω είναι ένα ελικόπτερο, ξέρετε τίποτα;
Σ: Α, τελικά καταφέρανε να έρθουν να μας πάρουν. Κυρ Μήτσο τι μανιτάρια είναι αυτά;
Μ: Αλεποπορδές.
Σ: Οκ μην τα δώσεις στον Νικόλα μόνο. Την επόμενη φορά όμως θέλουμε Γιαννιώτικο Εξοχικό απο τα χέρια σου και θα σου φέρω εγώ σουβενίρ απο Αίγυπτο να γουστάρεις!
Μ: Πάνω τα σίδερα, παλικάρια μου! Ώρα καλή!
