6 λεπτά ανάγνωσης.
Οι Linkin Park είναι ξανά στην επικαιρότητα και σχεδόν χοροπηδάω απο την ευχαρίστηση που θα κάνω μία ορθόδοξη ιστορία απο τα μπαρ. Θυμάστε τι ωραία τα είπαμε για τον Axl; Εδώ έχουμε πάλι να κάνουμε με περίπτωση τραγουδίστριας, όχι που τραγουδάει σαν Mikey Mouse κάθε άλλο, αλλά έχει να αντικαταστήσει κάποιον (όπως είχαμε πει στο άρθρο με τα reunion).
Διαβάστε επίσης: O Chester Bennington “τραγουδάει” My Heart will go on.
O κάποιος που έχει να αντικαταστήσει είναι δυστυχώς ο Chester Bennington. Και λέω δυστυχώς όχι για το δύσκολο έργο που έχει η νέα τραγουδίστρια να επιτελέσει αλλά κυρίως γιατί ο μαν μας άφησε δυστυχώς το 2017 για καλύτερα μέρη. Ο Chester όντας μέλος των Linkin Park απο την απαρχή τους, και όσο ακόμα λεγόταν Xero πριν το αλλάξουν σε Linkin Park, θα έλεγε κανείς…πως να το πω με απαλό τρόπο…έχει αφήσει πυρωμένο σημάδι στα μυαλά άπειρων νέων και μη, που σαν παραδοσιακά millennials ταυτίστηκαν 100% με την προσωπικότητα και το συναίσθημα που έβγαζε στη μουσική του. Όσο χατζημεταλλάς και να είσαι έχεις σίγουρα σιγοτραγουδίσει έστω μια φορά “I’ve become so numb”.
Οπότε όλη αυτή τηβ εικόνα και το ταττού στο μυαλό έρχεται να το ταράξει, άθελα της ίσως, η νέα προσθήκη πίσω απο το μικρόφωνο, Emily Armstrong. Εδώ να πούμε κανένας δε νοιάστηκε για τον νέο ντράμερ Colin Brittai και για το γεγονός ότι ο original ντράμερ Rob Bourdon δεν συμμετείχε στο reunion livestream. Γιατί; Θα σας τα εξηγήσω παρακάτω.
Όπως και στο άρθρο με τον Αξελάκη έτσι και εδώ θα χωρίσουμε το άρθρο σε δύο απόψεις που ΝΑΙ είναι οκ και λογικό να συνυπάρχουν αλλά ρε παιδια…λίγα σχόλια διάβασα σήμερα στα ίντερνετς και το έχετε κάνει ΠΑΟΚ – ΑΡΗΣ το ζήτημα…
Η χατζημεταλλάδικη άποψη
Παλιομαλάκες Linkin Park,
Θυμηθήκατε μετά απο χρόνια να κάνετε reunion. Που δεν είναι reunion γιατί λείπει ο τεράστιος Chester Bennington. Που πας ρε καραμήτρο χωρίς Chester; Είναι σαν να μου αντικαθιστάς τον κιμά με σόγια. Και δε λέω καλή αυτή η Emily αλλά δεν είναι Chester. Kαλύτερα να τα παρατήσετε ή να κάνετε άλλη μπάντα. Το όνομα Linkin Park πρέπει να μείνει αμόλυντο απο παρουσίες που δεν είναι άξιες του ονόματος του.
Ας μη μιλήσω για το livestream. Εγώ καλύτερα θα τραγουδούσα. Βαρεθήκαμε και αηδιάσαμε. Τι είναι αυτή η φρεσκαδούρα κορασίδα; Δε βλέπω πουθενά το παράπονο και οργή, τα συναισθήματα του και τους προβληματισμούς του Chester. Ο μαν τραγουδούσε “Numb” και ένιωθα ότι το έγραψε για μένα και τη σχέση μου με τους γονείς μου.
Οι Linkin Park είναι ο Chester Bennington τέλος. Άντε και ο Shinoda και άντε και ο άλλος που κάνει τα χρίτσι χρίτσι στο πικαπ. Δεν μπορείς να με υποχρεώνεις να πληρώσω εισιτήριο για να δω μισές δουλειές. Ούτε φυσικά να μου κυκλοφορείς τραγουδάκι και να μου λες “Νέο Linkin Park”. Και να ακούω τη κορασίδα την Emily να μη μπορεί ούτε στο μισό να φτάσει τον Chester. Πως την έχετε δει δηλαδή; Pantera;
Και εσύ Shinoda, που λες ότι όλο αυτό γίνεται προς τιμή μας. Αν γινόταν προς τιμή μας θα καθόσουν σπίτι σου και θα μας άφηνες τις μνήμες μας απείραχτες. Αλλά εσύ επέλεξες το χρήμα. Οπότε σεβάσου τον Chester και κάτσε σπίτι σου.
Και ποιός νοιάστηκε που ο ντράμερ άλλαξε όταν λείπει ο Chester. Δεν είμαι ντράμερ! Δεν παίζω air drums στο δρόμο. Τραγουδάω στο μπάνιο μου και στις συναυλίες λέω όλους τους στίχους απ’εξω! Είναι το ένα πράμα που μπορώ να ταυτιστώ χωρίς να ξέρω μουσική! Η φωνή!
Εντάξει οκ θα ακούσω τραγούδια που μεγάλωσα αλλά δε θα είναι το ίδιο. Δε θα έχω την ιδια ανατριχίλα και τα ιδια συναισθήματα. Όταν γνώρισα τους Linkin Park στα 14 ήμουν σε μια ηλικία που τέτοια μαγικά ερεθίσματα έμειναν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μου. Νιώθω σαν να βλέπω τον παιδικό μου έρωτα να κάνει σχέση με άλλον. Αν ο Chester ζούσε για 3-4 δίσκους ακόμα τότε ίσως να μην άκουγες χριστοπαναγίες. Θα είχα προλάβει να μεγαλώσω και να σμηλευτώ απο τη μουσική σας.
Ο μαν μας άφησε πολύ νωρίς.
Η μη χατζημεταλλάδικη άποψη
Ας πάμε λίγο πίσω στα παιδικά μας χρόνια. Να δω χεράκια σε πόσους απο εσάς είχαν αναθέσει να πείτε ποιηματάκι σε κάποια εθνική εορτή, δε θέλατε γιατί ντρεπόσασταν, και όταν καταφέρατε να μαζέψετε το λιγοστό θάρρος σας για να ψελλίσετε “Γιορτάζει η Πατρίδα μεγάλη χαρά” είχατε ήδη γίνει κόκκινοι σαν παντζάρι. Ως αποτέλεσμα ο στίχος ήταν κάτι σαν “Γδβνδξ η πασςδα”.
Fast forward στην ενηλικη ζωή θέλω να δω χεράκια, πόσοι απο εσάς έχετε σχήματα και είχατε άγχος που θα τραγουδούσατε σε 40 φίλους σας; Νομίζω καταλαβαίνετε που το πάω.
Δεν αρνείτε κανένας τη συνεισφορά του Chester και των Linkin Park γενικότερα. Ακόμα και εγώ μόλις έγραψα “Chester και των Linkin Park” με αυτή τη σειρά! Φαντάσου να είσαι λοιπόν η Emily Armstrong και να πρέπει να αντικαταστήσεις τον Chester. Δε θα έχεις άγχος στην πρώτη σου εμφάνιση; Δε θα προσπαθείς με όλο σου το είναι να κερδίσεις τους ανθρώπους που σε βλέπουν εκείνη τη στιγμή να τραγουδάς τραγούδια που μεγάλωσαν κυριολεκτικά κόσμο; Δε θα αμφιταλαντεύσαι μέσα σου πόσο “Chester” ακούγεσαι ή όχι; Αν σε όλα αυτά η Emily απάντησε ναι, είναι απολύτος φυσιολογικό.
Απο-φάκινγκ-λύτως!
Η φωνή είναι ένα ζωντανό όργανο. Αν είσαι χαρούμενος, πιωμένος, άρρωστος, αγχωμένος κλπ κλπ φαίνεται πιο πολύ και απο χατζημεταλλά σε συναυλία Cold Play. Όπως θα παρατηρήσατε η απόδοση της είχε βελτιωθεί αρκετά όσο προχωρούσε το livestream. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος ότι παρόλο το βάρος στους ώμους της, μιας και η ίδια σίγουρα ουρλιαζε “Κρόλινγκ ιν μάι σκιν” στα νιάτα της, δεν είναι ότι θέλει να γίνει Chester, αλλά σίγουρα θέλει να δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα ώστε να μείνει ευχαριστημένος ο κόσμος.
Εδώ μιας και μιλάμε για φωνή θα κάνω λίγο το nerd και θα πω για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Ακριβώς επειδή η φωνή είναι ζωντανό όργανο διαφέρει πάρα πολύ που ακούγεται καλύτερα ο καθένας μας. Αν φωνάξεις 10 άτομα και τους πεις ουρλιάξτε με θυμό και ανασφάλειες θα ακούσεις 10 διαφορετικούς ήχους! Αν πεις έναν απο αυτούς τους 10 να ακουστεί σαν κάποιον άλλον το πιθανότερο είναι να μην τα καταφέρει! Η κάθε φωνή δουλεύει καλύτερα σε συγκεκριμένο εύρος. Εκτός αν είσαι η Ella Fitzgerald ή η Aretha Franklin και κάνεις ότι γουστάρεις!! Στις καινούριες τους δουλειές ίσως δούμε την Emily στα καλύτερα της. Υπομονή!
Τέλος παιδια να αναφέρω κάτι που πολλοί που δεν ασχολείστε με μουσική και τη δημιουργία αυτής ίσως σας διαφεύγει. Οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι και όπως όλοι μας οι πιθανότητες να αλλάξουμε με τον καιρό είναι μεγάλες. Αλλάζουν οι συνήθειες και η απόψεις σου, αλλάζει το γούστο σου στη μουσική και ο τρόπος που αποτυπώνεις τις σκέψεις σου είτε γραπτά είτε με νότες. Αλλάζουν επίσης η παρέες σου και οι άνθρωποι που συνεργάζεσαι το οποίο απο μόνο του παίζει μεγάλο ρόλο διότι αλλάζουν και οι ιδέες και σκέψεις που καταφτάνουν πάνω σου απο τρίτους. Δεν είναι παράξενο δηλαδή που δεν φέρανε ένα αντίγραφο του Chester.
Αν ας πούμε πέρνανε τον Spence Sotelo των Periphery δηλαδή τι θα γινόταν; Παίζει να έχει τον Chester εικόνισμα και η τεχνική του κατάρτιση να του επέτρεπε να τον “αντιγράψει”. Κάτι θα βρίσκατε να κλάψετε πάλι ε; Σωστά;
Υ.Γ. Ευχαριστώ το ΚΑΨΙΜΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΒΑΤΖΑ και τα μέλη του που οι απόψεις που αναρτήθηκαν πυροδότησε τη συγγραφή του άρθρου!
