2 λεπτά ανάγνωσης.
Aφου σας φλόμωσα στη φολσιά και στην κλάψα καιρός για λίγο Slayer και έναν Dave Lombardo να θυμάται πόσο τους τέντωνε στις αρχές.
Διαβάστε επίσης: Gamma Ray: Heading for Tomorrow ή αλλιώς “Θα σας δείξω εγώ. Θα δείτε τι θα πάθετε.”
Κάυε μπάντα μεταξύ των Big Four είχε το δικό της στυλ όσο αφορά το thrash. Στην περίπτωση των Slayer η λέξη κλειδί είναι “ακραίο”. Η τετράδα απο την Καλιφόρνια έπαιζε ποιό γρήγορα, πιο δυνατά και πιο βαριά απο τους υπόλοιπους και ένα μεγάλο κομμάτι οφείλετε στον Dave Lombardo. Μιλώντας στο Stereogum, o πρώην ντράμερ των Slayer εξηγούσε πως ήταν να γράφεις μουσική μαζί τους στα πρώτα άλμπουμ.
“Τους πίεζα στο όριο. Θυμάμαι να λέω [στον Jeff Hanneman] ότι πρέπει να είναι βαρύ και πιο γρήγορο. Γ@μημ@ν@ γρήγορο. Πάμε να παίξουμε δυνατά.(στσ. Ακούστηκε λίγο πονηρό ξέρω). Και το όλο σκεπτικό μας ήταν να παίξουμε σούπερ γρήγορα. Όχι μηχανικά και κομπουτερίστικα όπως σήμερα(στσ. χρησιμοποίησε τη λέξη computerized). Σήμερα με το λογισμικό μπορείς να ακούγεσαι σαν ρολόι. Τότε έπρεπε να ήσουν στο τέμπο ο ίδιος. Χωρίς μετρονόμο. Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα μετρονόμο ήταν στο Christ Illusion. Kαι αυτό για ένα μόνο κομμάτι και για ένα μέρος του. Οπότε ότι άκουγες ήταν ωμό και αλήθινό. Ήταν πραγματικό ανθρώπινο παίξιμο χωρίς τη βοήθεια υπολογιστών.
Ο Lombardo ρωτήθηκε επίσης για το Angel of Death και το σημείο με το “ακραιό” διπέταλο.
“Ήταν πρακτικά κομμάτι απο drum solo. Συνήθως με αφήνανε να ξεδίνω στα τύμπανα. Το Show No Mercy ξεκινούσε με drum solo. Και θυμάμαι ένα συγκεκριμένο show όπου έκανα ένα solo το οποίο κατέληξε σε δίκασο και ακούγοντας το ο Jeff μου είπε ότι αυτό πρέπει να μπει σε ένα κομμάτι οπωσδήποτε. Τότε ηχογραφούσαμε το Reigh In Blood και ο Jeff πρότεινε να μπει στη μέση του Angel of Death.
