
4 λεπτά ανάγνωσης.
Μετά απο συζητήσεις, έρευνες και ακρόαση όλης της δισκογραφίας μπορώ να λύσω την απορία πολλών σε ότι αφορά την απρόσμενη, για μένα και για κάποιος άλλους, δημοτικότητα των Coldplay. Δεν είναι δα και καμιά μαγική απάντηση αλλά αν είστε απο αυτούς που πιστεύουν ότι δεν το αξίζουν ή άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη, τότε αυτό το άρθρο δεν είναι για εσάς.
Διαβάστε επίσης: Ο Χατζημεταλλάς τα λέει με τη Βερόνικα(AI): Επεισόδιο #1 – Coldplay
Πάντως αν είχα ένα ευρώ για κάθε ερώτηση του στυλ “Μα πως γίνεται να ξεπουλήσανε τόσο γρήγορα;” θα μπορούσα να πάω και εγώ στη συναυλία με εισιτήριο VIP. Ακόμα και εγώ ως γράφων απόρησα παρόλο που ήξερα ότι είναι δημοφιλής μπάντα. Εκείνο που δεν ήξερα ήταν το ΠΟΣΟ δημοφιλής είναι οι Coldplay.
Οι Coldplay δεν είναι καινούρια μπάντα.
Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1996. Στα επόμενα 27 χρόνια είχαν κάθε ευκαιρία μέσω των τραγουδιών τους να πετύχουν. O κύριος λόγος είναι ότι το στυλ τους δεν άλλαξε και πολύ ανα τα χρόνια οπότε είχαν μια καλή συνταγή στα χέρια τους, την βελτιώσανε και την προμοτάρανε όσο καλύτερα μπορούσαν. Δεν ξύπνησαν μια μέρα οι Coldplay και είπαν “ας φάμε τα λεφτά των Ελλήνων” και ωπ έγινε. Η μπάντα δουλεύει χρόνια πάνω στη μουσική της και η επιτυχία της οφείλεται σε επι σειρά ετών δουλειά.
Τα τραγούδια είναι όλα εμπορικά.
Έμφαση στο όλα. Απο τον πρώτο δίσκο μέχρι και τον τελευταίο, κάθε τραγούδι είναι γραμμένο με τη συνταγή για ραδιοφωνικό χιτ. Σχεδόν textbook τακτικές συνθέσεων. Μια απλή μελωδία να τη θυμάσαι, cheesy στίχους και ενορχηστρώσεις φτιαγμένες να αρέσουν στις μάζες. Τρομερή εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι σχεδόν σε όλους τους δίσκους υπάρχει ένα κομμάτι που έχει ξεπεράσει τα 1 δισεκατομύριο streams στο Spotify. Φυσικό είναι λοιπόν με τόσα εμπορικά κομμάτια κάποια απο αυτά να πιάσουν. Δεν έτυχε, πέτυχε. Όχι εύκολα όμως.
Δεν είναι εύκολο να γράψεις χιτ.
Μη θεωρούμε δεδομένο ότι το να γράψεις πετυχημένο ραδιοφωνικό κομμάτι είναι εύκολο. Κάποιοι εκπαιδεύονται σε αυτό και το δουλεύουν, κάποιοι άλλοι το έχουν εξαρχής και ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ επενδύουν χρόνο στο να βελτιώσουν αυτή την ικανότητα. Δε θα μπω σε θεωρητικές λεπτομέριες όσο αφορά τη σύνθεση εμπορικής μουσικής απλά θα πω ότι αν ήταν έτσι απλά τα πράματα, εγώ θα έπινα πινακολάντες στην Καραϊβική αντί να ασχολούμαι με τους Coldplay.
Το συμπέρασμα είναι ότι η μπάντα είχε ξεκάθαρο στόχο να δημιουργήσει εμπορική μουσική, δούλεψε πάνω σε αυτό καθόλη τη διάρκεια της καριέρας τους, και όπως όλοι ξέρουμε το κατάφερε. Σίγουρα όχι κάνοντας συμφωνία με το διάβολο. Απλά για εμάς τους πληβείους είναι εύκολο να αγνοούμε το πόση δουλειά χρειάζετε ένα έργο τέχνης και μετά να απορούμε κράζοντας “μας πως πουλάει” και “σιγά τι έκανες”.
Τα hits των Coldplay είναι μέταλ χωρίς παραμορφωμένες κιθάρες.
Πάταξον μεν, άκουσον δε. Ας πάρουμε ένα απο τα μεγαλύτερα μέταλ χιτς όλων τον εποχών, το Breaking The Law. Τι έχουμε εδώ;; Τρεις απλές λεξούλες για ρεφραίν; Τσεκ! Ένα απλό πιασάρικο ριφ; Τσεκ! Μικρή και φιλική για ραδιόφωνο διάρκεια; Τσεκ! Textbook hit songwriting! Προφανώς και δεν είναι όλα τα πασίγνωστα μέταλ κομμάτια φλωροριαδιοφωνοποπίλες αλλά όλα τα πετυχημένα κομμάτια έβερ, έχουν τουλάχιστον 2 στοιχεία ποπ. Πιασάρικη βασική μελωδία και σούπερ ευκολομνημόνευτο ρεφραίν για να τραγουδάς παντού. (Master!!! Master!!!). Ακόμα και το Pull me Under των Dream Theater που υποτίθεται κάθε άλλο παρα εμπορική μπάντα είναι, είναι πρακτικά ποπ χιτ.
Νε τι ρε Βρασίδα; Γράφουν χιτς και;
Όταν λοιπόν έχεις ένα φούρνο και ψήνεις τα τέλεια ψωμάκια για χρόνια, πουλάς μέσω ίντερνετ και κερδίζεις καινούριους φανς σε κάθε καινούρια συνταγή που επινοείς είναι απολύτως λογικό μετά απο 27 χρόνια να σε ξέρει όλος ο πλανήτης. Αναντίρρητα λοιπόν ενεργοποιούνται οι σιελογόνοι αδένες άμεσα στην ακρόαση του και μόνο. Οπότε μόλις μαθαίνεις ότι τα ψωμάκια αυτά πουλούνται στην πόλη σου, σπεύδεις να τα αγοράσεις ΟΛΑ. Συμπερασματικά δηλαδή το success story τους δε διαφέρει απο κανένα άλλο, είτε μιλάμε για μπάντες είτε για κάποια μεγάλη εταιρία. Κάτι τύποι δούλεψαν για χρόνια πάνω στην τέχνη της εμπορικής μουσικής επομένως μετά απο 27 χρόνια είναι λογικό να έχουν εκατομύρια φανς που να αγοράζουν τα εισιτήρια τους σαν φρέσκα ψωμάκια.
Ανακεφαλαιώνοντας αυτό που θέλω να πω εντέλει είναι ότι αυτές οι πληροφορίες λείπουν απο εμάς τους χατζήδες και τα δεδομένα που έχουμε στο μυαλό μας είναι “Α μια φλωροποπρόκ μπάντα έκανε επιτυχία απο το πουθενά και πως γίνεται να πουλάει μπλα μπλα….”. Ως αποτέλεσμα είναι λογικό να ξαφνιαζόμαστε όταν δεν έχουμε ολόκληρο το σετ πληροφορίας. Φανταστείτε τώρα στον αντίποδα έναν φαν των Coldplay που μαθαίνει ότι μια μέταλ μπάντα που λέγεται Iron Maiden έρχεται στην Αθήνα, πουλάει 50000 εισιτήρια και αυτός παθαίνει κρίση πανικού γιατί διαπιστώνει ότι μια μπάντα απο το πουθενά που δεν ξέρει κανείς (αυτός δηλαδή) είναι τόσο δημοφιλής. Πόσο μάλλον όταν παίζει “αντι-εμπορική μουσική” για σατανιστές.