3 λεπτά ανάγνωσης.
😈Ώρα να αφήσουμε τα γλυκανάλατα και να επιστρέψουμε στο 1985. Εγώ όποτε βάζω αυτό το δίσκο να παίζει ακούω σχόλια του στυλ “Κουνέλια κάνουν σεξ ενώ τριγύρω πετάνε μονόκεροι”. Ο λόγος για τον πρώτο δίσκο των Helloween, Walls of Jericho.
Διαβάστε επίσης: Τι μαγαζί ανοίγει ο κάθε μεταλλάς ανάλογα με το είδος μέταλ που γουστάρει;
😛Έκτακτο φαν φακτ: Στο δίσκο αυτό δεν τραγουδάει ο Michael Kiske που πολλοί ίσως έχουν συνδέσει με το “κλασικό” line-up των Helloween, αλλά ο προσωπικός αγαπημένος μου Kai Hansen, ο οποίος αργότερα δημιούργησε τους Gamma Ray.
🎸Την τετράδα συμπληρώνουν οι Michael Weikath, Markus Grosskopf και Ingo Schwichtenberg οι οποίοι με εξαίρεση τον Ingo (R.I.P.) παραμένουν στη μπάντα μέχρι και σήμερα.
📀Ο δίσκος κυκλοφορεί στις 18 Νοεμβρίου 1985 απο τη Noise Records, βγαίνει πρώτα σε βινύλιο και αργότερα το 1988 σε CD, έχει στην κονσόλα τον Harris Johns και είναι η τελευταία φορά που ακούς αλητεία ήχο απο τους Helloween πριν ξεπουληθούν με τις γυαλισμένες παραγωγές των Keeper.
🎤😓Τα τακτικά χατζημεταλλόπουλα θα έχετε παρατηρήσει ότι στους πρώτους δίσκους οι τραγουδιστές δεν περνάνε και πολύ καλά. Ο Kai Hanses λοιπόν αναγκάστηκε να τραγουδήσει καθώς η μπάντα δεν έβρισκε τραγουδιστή. Παρόλες τις ανασφάλειες του μας χάρησε εκείνη τη ζεστασιά του σάπιου γύρου απο το χωριό που εμπιστεύεσαι πάραυτα. Οι ντίβες μουσικοκριτικοί κράζανε αλλά ο κόσμος (όπως πάντα) δεν κατάλαβε τίποτε και όλοι πιάνανε κάγκελο στο Ride the Sky και ανοίγανε μοσπιτς.
Διαβάστε επίσης: Quiz για χατζημεταλλάδες: Πόσο καλά γνωρίζεις τους Helloween;
💀1985 ήταν οι εποχή που οι θρας δίσκοι πεταγόντουσαν σαν τα σαλιγκάρια μετά απο βροχή. Οι Helloween όμως πάθανε μόνο μέιντεν, προσθέσανε πολύ μελωδία στο μέταλ τους, μετά πάθανε μόνο Motorhead και βγάλανε τους κόφτες και κάπως έτσι ο δίσκος ξεχώρισε απο άλλες ανερχόμενες γερμανικές μπάντες όπως οι Kreator και οι Destruction.
🤑Για μια ακόμα φορά φυσικά η αφραγκία έπαιξε το ρόλο της και ένας απο τους λόγους που ο δίσκος ακούγεται σάπιος είναι ότι το budget ήταν πολύ μα πολύ περιορισμένο. Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε ένα στέκι για μεταλλάδες στο Βερολίνο με το όνομα Music Lab Studio και η πατέντα πήγε σύννεφο.
🤩Έκτακτο φακτ #2: Παρόλο που ο δίσκος δεν πήγε και πολύ καλά στην Ευρώπη απο εμπορικής σκοπιάς, στην Ιαπωνία σκίζαν τα σουτιέν τους και τα μποξεράκια τους. Η κυκλοφορία το 1989 στην Ιαπωνία και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Ιάπωνες για κάποιο λόγο γεννιούνται και αυτόματα καραγουστάρουν παουερμεταλιές, έκανε το δίσκο cult στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Μπήκε στα τσαρτς αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ακριβές νούμερο.
🤩🤩Έκτακτο φακτ #3: Ο παλαιστής (αυτούς που στο χωριό μου λέμε “κατς”) Chris Irvine εμπνεύστηκε το stage name του απο το όνομα του δίσκου εξού και το Chris Jericho. Επίσης μία απο τις κινήσεις του την ονόμασε Walls of Jericho. Δεν ξέρω τι κάνει ακριβώς, γουγλάρετε αν θέλετε και γράψτε μου!
